Deur

Eén deur sluit, een andere deur opent zich. Aan dat mooie Turkse spreekwoord denk ik als mensen vragen wat ik met al mijn vrije tijd ga doen als ik geen raadslid meer ben. Ik weet het nog niet, maar er komt vast iets op mijn pad. Er zijn genoeg organisaties die vrijwilligers zoeken. De deur als raadslid sluit, maar er zijn vast andere deuren die nu opengaan. Dat vertrouwen heb ik.

Hetzelfde vertrouwen heb ik in de mensen die staan te popelen om voor mijn partij raadslid te worden. Toen de PvdA de lijst voor de verkiezingen van maart vaststelde, zat ik trots naar de club mensen te kijken. Ze poseerden voor een foto. Vooraan stond de kersverse lijsttrekker Kamiel Gulikers, de nuchterheid en humor zelf. Een verademing in een tijd van veel te veel schreeuwende betweters. Op de linkerflank zag ik Dave Verbeek, een echte sociaaldemocraat, in hart en nieren. In het midden mijn mattie Abdel Saddiki, met wie ik jaren in het Tielse PvdA-bestuur heb gezeten. Tijdens vergaderingen hadden we het samen zo gezellig dat de voorzitter liever niet had dat we naast elkaar zaten. Verder keken twee nieuwelingen me aan: de even intelligente als stralende Gisela van Manen en de enorm enthousiaste Cihan Igci, bij veel Tielenaren bekend als badmeester bij Groenendaal. Ook stonden er de altijd trouwe voorzitter George Harteman en Layla Mulay, fiere dame met haar op d’r tanden. Ben Brink maakte het plaatje compleet. Je zou haast vergeten dat hij pas vanaf juni wethouder is als je kijkt naar hoe goed hij dat doet.

Deze geweldige mensen maken het moeilijker om afscheid te nemen, want ik heb prettig met ze samengewerkt. Aan de andere kant maken ze het afscheid makkelijker, want ik kan het werk met een gerust hart aan hen overlaten. Ik stop, maar, om het op zijn Tiels te zeggen, zij gaon deur!