Gewoan Tiels

Afgelopen zaterdag kwam ik in Tiel-West aan de praat met een meneer die me in het Tiels aansprak. Gelukkig spreek ik dat ook, en met veel plezier stond ik hem in het Tiels te woord.

Zo as ik al zee, war ut zoaterdag mèrge en ut zonneke scheen volop. Een kjal dee de deur ope en von da nou weer es een mooi geboar van de Partij van de Arbeid, een roos. “Die gif ik oan minne miens as se strak ut de stad kom. Stoa-de gij ok op de lijs?”, vroeg tie. Ik zee: “Tuurlijk kjal, we motte tog de Partij van de Arbeid groot houwe in Tiel? Lijs 2 is hillemoal goet en ik sei nummer 6.”

Hij goenk wijer en zee: “Witte wak nou ut arigste vijn? Da de voedselbanken motte bestoan. Der zijn nog zo veel miense die het nie zo breed hemme. Da se dan doar een bietje fetsoendelijk eete kunne krijge, das harstikke mooi, moar da moes tog nie nodog motte sijn. Ik sei blij da gullie nog oog het veur die miense, want ut sein der veul te veul in dese tije da ut ekonomies goed goat.”

“Witte wak so leuk vein? Dadde gij Tiels kun. Joa, ok van de zogenaamde lokale partije sein dr moar weinig die da kunne. Ha, en de burgemister prat overdewaals, tog? Sou de gij da nie is wille doen, in de vegoadering, us un keer een sukkie Tiels proate, da te gewone miens ut ok snap?”

Ik zei nog: “Dat doe ik”, maar hij was al onderweg om de PvdA-roos in het water te zetten.